کتاب طاعون اثری از آلبر کامو

کتاب طاعون آلبر کامو

کتاب ” طاعون” یکی از برجسته ترین آثار ادبی جهان و نوشته نویسنده و فیلسوف معروف، آلبر کامو می باشد. این کتاب روایتگر قیام مردم در برابر بی عدالتی است. آلبر کامو درباره کتاب ” طاعون” می گوید: ” طاعون گذر از شورش انفرادی به جهان اجتماعی است. اجتماعی که شرکت کردن در قیامهایش اجباری است. کتاب طاعون نشان دهنده این نکته است که تحول در جهان همبستگی و مشارکت است.”

اگر علاقمند به خواندن شاهکارهای مدرن ادبیات جهان هستید، خواندن کتاب الکترونیکی “طاعون” را از دست ندهید.

درباره کتاب طاعون

رمان طاعون درباره شیوع بیماری طاعون در یکی از شهرهای بزرگ الجزایر، اوران، است. کامو در ابتدای کتاب، شهری ساکت و بی روح را توصیف می کند که مردم آن عشق ورزیدن را بلد نیستند و تنها به فکر پول درآوردن هستند و روتین بار روزهای زندگی راسپری می کنند.

اما این شهر ساکت و آرام بتدریج مورد هجوم موش های طاعون زده قرار می گیرد. مردم کم کم به بیماری عجیب مبتلا می شوند و می میرند. دکتر ریو و یکی از همکارانش به نام کاستل، تشخیص می دهند که این بیماری طاعون است. مقامات دولتی ابتدا زیر بار پذیرش شیوع طاعون در شهر نمی روند. بنابراین این دو پزشک تصمیم می گیرند خودشان برای کنترل بیماری، اقداماتی انجام دهند. سرانجام، زمانیکه عملا امکان انکار کردن شیوع طاعون وجود نداشت، مقامات دولتی تصمیم می گیرند با جمع آوری زباله هاو سوزاندن موش ها  و قرنطینه شهر اقداماتی را جهت نجات شهر انجام دهند.

کتاب طاعون درباره عصیان، هم بستگی اجتماعی و فداکاری نیروهای داوطلب مردمی است؛ روایتگر عکس العمل مردم شهر و شکل گیری یک عصیان اجتماعی است که به همبستگی اجتماعی تبدیل می شود. دکتر ریو سمبل  عصیان است. او که بخاطر حرفه اش دائما با مرگ سروکار دارد، حاضر به پذیرش مرگ نیست و تسلیم این واقعیت انکارناپذیر نمی شود و تصمیم می گیرد با آن مبارزه کند.

کتاب طاعون در دسته آثار کلاسیک هستی گرایانه تقسیم بندی می شود. البر کامو در این کتاب با لحن ساده و داستانی- تمثیلی که به ذهن و خودآگاهی انسان اشاره دارد، خواننده را به یاد کتاب محاکمه کافکا می اندازد. داستان طاعون یک واقعیت سمبولیک است. بیماری طاعون سمبل شرارت است. پیردو بوادفر، نویسنده و منتقد معاصر فرانسوی، بیماری طاعون را سمبل اشغال کشور فرانسه توسط آلمان ها و نیز مظهر زندگی ماشینی قرن بیستم می داند که می تواند دورنمای جنگ جهانی سوم باشد.

درباره آلبر کامو

آلبر کامو نویسنده، فیلسوف و روزنامه نگار الجزایری- فرانسوی بود. کامو یکی از معروف ترین نویسندگان قرن بیستم است. وی تحصیلاتش را در دانشگاه الجزایر به پایان رساند و تا قبل از اینکه به بیماری سل مبتلا شود، دروازه بان تیم فوتبال دانشگاه الجزایر بود. آلبر کامو در سال ۱۹۵۷ بدلیل پرداختن به مشکلات بشر و نوشتن مقاله علیه مجازات اعدام برنده جایزه نوبل ادبیات شد. وی بعد از  رودیارد کیپلینگ، جوان ترین برنده جایزه نوبل و همچنین، اولین نویسنده الجزایری است که این عنوان را کسب کرده است.

عقاید آلبر کامو منجر به پیدایش فلسفه هیچ انگاری شد. کامو که طرفدار آزادی فردی است،در مقاله انسان طاغی اعتراف کرد که تمام عمر خود را به مبارزه علیه پوچ انگاری پرداخته است.

آلبر کامو در آثارش مخاطبان خود را با دوگانگی های زندگی مانند غم و شادی، حیات و مرگ و… روبر می کند و خاطر نشان می سازد که در این دنیا هیچ چیزی ابدی نیست و شرایط انسان گذرا است و این مسئله باید باعث شود که انسان ها ارزش زندگی و شادی را بیشتر بدانند.

بطور کلی، آثار آلبر کامو حول محور سه موضوع پوچ انگاری، عصیان و عشق پایه گذاری شده است. وی این سه موضوع را به شکل مقاله، کتاب و نمایش نامه به تصویر کشیده است:

• کتاب بیگانه، مقاله افسانه سیزیف و نمایشنامه کالیگولا برای مسئله پوچ انگاری
• کتاب طاعون، نمایشنامه عادل ها و مقاله انسان های یاغی برای موضوع عصیان
• کتاب آدم اول، مقاله افسانه نمسیس و نمایشنامه دن فاوست مربوط به مقوله عشق

آلبرت کامو دو سال بعد از دریافت جایزه نوبل در سن ۴۷ سالگی در اثر سانحه رانندگی درگذشت.