کتاب امپراتوری هیتلر در تاریخ

بخشی از کتاب امپراتوری هیتلر

کتاب امپراتوری هیتلر

کثر کشتارهاى لیتوانى – که یاگر و دیگر کارگزاران رایش آن را «عملیات» مى نامیدند – به صورت روشمند، به دست جوخه هاى آتش و با استفاده از مسلسل، انجام مى گرفت. بنابر گزارش یاگر، ده‌ها نفر را لَب گودال‌ها به صف و تیرباران مى کردند. اصابت گلوله‌ها اجساد را به داخل گودال‌ها مى انداخت، بعد با لایه نازکى از ماسه و آهک رویشان را مى پوشاندند. سپس دسته بعدى زندانیان را به جلو هدایت و تیرباران مى کردند که اجسادشان به روى اجساد گروه قبلى مى افتاد.
بنابر گزارش یاگر، این روش «استفاده بهینه از زمان» بود که به او و افرادش امکان مى داد اعدام‌ها را به اندازه کافى انجام دهند و به قول او «اجازه نمى دهد کارها عقب بیفتد و روى هم تلنبار شود.»
تیرباران جمعى بیش از ۱۳۷ هزار یهودى بى گناه در لیتوانى نه یک اتفاق استثنایى بود و نه هول انگیزترینِ جنایاتى که آلمانى‌ها در دهه ۱۹۴۰ مرتکب شدند. اعمال ددمنشانه وصف ناپذیر دیگرى هم بود که سربازان آلمانى طى این مدت انجام دادند.
و با آن که چنین اعمالى در زمان جنگ صورت گرفت، عملیاتى نبود که در صحنه نبرد انجام شده باشد؛ ناشى از مقتضیات ناگزیر جنگ نیز نبود؛ بلکه بخشى از طرح وحشتناکى بود که استخوان بندى امپراتورى (رایش) آلمان را تشکیل مى داد.
این رایش، یا «امپراتورى»، مخلوق مردى به نام آدولف هیتلر بود. در تاریخ آلمان قبل از رایش هیتلر دو رایش دیگر نیز وجود داشت، البته در زمانى که این ملت یک قدرت جهانى بود. اما «رایش سوم» مربوط به زمانى بود که آلمان ضعیف و اسیر دشمنانش به نظرمى‌رسید. هیتلر عهد کرده بود کارى کند که آلمان دیگر هرگز مجبور به پاسخگویى به ملتى دیگر نباشد. هیتلر قول داد امپراتورى او هزار سال پایدار بماند.